എന്റെ അ(നാ)വശ്യ തിരക്കഥകൾ - 1

ടെൻഷൻ
                                                     സീൻ 1
                                                     =====
വേദി: നഗരത്തിലെ ഒരു സ്വകാര്യ ആശുപത്രിയിലെ ഓ.പി. വിഭാഗം.
കഥാപാത്രങ്ങൾ: കുട്ടി, അമ്മ, രാഘവൻ ചേട്ടൻ, ഭാര്യ രാധച്ചേച്ചി, മറ്റു രോഗികൾ, നഴ്സ്, ഡോക്ടർ

(ഡോക്ടറെ കാണാനായി അക്ഷമരായി കാത്തിരിക്കുന്ന രോഗികൾ)

കുട്ടിയെ തോളിലിട്ടുകൊണ്ടു നടന്നു വന്ന അമ്മ ഒഴിഞ്ഞുകിടന്ന കസേരയിൽ ഇരിക്കുന്നു.

അമ്മ: (അടുത്തിരുന്ന രാധചേച്ചിയോട്) എത്രാമത്തെ നമ്പറായി?

രാധച്ചേച്ചി: (അല്പം ദേഷ്യത്തോടെ) അതിനു ഡോക്ടർ വന്നാലല്ലേ..

അമ്മ: അപ്പൊ ഇതുവരെ ഡോക്ടർ വന്നില്ലെ? കഴിഞ്ഞ പ്രാവശ്യം വന്നപ്പോഴുമതെ ഇയാൾ വൈകിയാ വന്നെ.

(രാധച്ചേച്ചി പിറകിലേക്കു തിരിഞ്ഞു നോക്കിക്കൊണ്ട് എഴുന്നേല്ക്കുന്നു. തന്റെ കയ്യിലുണ്ടായിരുന്ന കുട കസേരയിൽ വെച്ചുകൊണ്ട് ഇപ്പൊ വരാമെന്നും പറഞ്ഞ് എങ്ങോട്ടൊ നടക്കുന്നു.)

(അലക്ഷ്യമായി അങ്ങ​‍ാട്ടും ഇങ്ങോട്ടും നോക്കിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന, ഏകദേശം രണ്ട്-രണ്ടര വയസ്സ് പ്രായം തോന്നിക്കുന്ന കുട്ടിയുടെ നിഷ്കളങ്കമായ മുഖം സ്ക്രീനിൽ)

കുട്ടി: (ചിണുങ്ങിക്കൊണ്ട്) വേദന ഇട്ക്ക്ണമ്മേ...

അമ്മ: രാവിലെന്നെ ചോക്ളേറ്റ് തിന്നുമ്പൊ നിന്നോട് ഞാൻ പറഞ്ഞതല്ലേ വയറുവേദന വരൂംന്ന്.

കുട്ടി: ഇതതൊന്നല്ല. ഇന്നലേം വേദനണ്ടാർന്നല്ലോ, ചോക്ളേറ്റൊന്നും തിന്നാണ്ടെന്നെ!!

(അവിടവിടെയായി ഇരുന്ന് ഉറങ്ങിയും പത്രം വായിച്ചും മൊബൈൽ ഫോണിൽ എന്തെങ്കിലും ചെയ്തും സമയം കളയുന്ന രോഗികൾക്കിടയിലൂടെ തിരക്കിട്ട് റൂമിലേക്ക് കയറിപ്പോകുന്ന ഡോക്ടർ. ഡോക്ടർക്ക് പിറകെയായി അകത്തേക്ക് നടക്കുന്ന നഴ്സ്.)

(അല്പം സമയം കഴിഞ്ഞു പുറത്തേക്ക് വന്ന നഴ്സ് നമ്പർ വിളിക്കാൻ തുടങ്ങുന്നു.)

നഴ്സ്: നമ്പർ 1 (ആരും എഴുന്നേല്ക്കുന്നില്ല)

(നഴ്സ് വീണ്ടും ഉറക്കെ നമ്പർ വിളിക്കുന്നു)

നഴ്സ്: നമ്പർ ഒന്ന് വന്നിട്ടുണ്ടോ?

(മൂന്നാമത്തെ വരിയിൽ ഇരുന്ന് ഉറങ്ങിക്കൊണ്ടിരുന്ന രാഘവൻ ചേട്ടൻ പെട്ടെന്ന് എഴുന്നേല്ക്കുന്നു. ആരെയോ തിരയുന്നു. നേരെ എഴുന്നേറ്റ് നഴ്സിനടുത്തേക്ക് നടക്കുന്നു)

രാ. ചേട്ടൻ: ആ.. ഒന്ന്.

ന്ഴ്സ്: (ചിരിച്ചു കൊണ്ട്) ഒന്ന് വാ...

(അപ്പോഴേക്കും ദൂരെ നിന്ന് ചായയും കുടിച്ചു കൊണ്ടു വരുന്ന രാധച്ചേച്ചി. രാഘവൻ ചേട്ടൻ വേഗം വരാൻ ചേച്ചിയോട് കൈ കൊണ്ട് ആംഗ്യം കാണിക്കുന്നു)

രാധച്ചേച്ചി: കേറിക്കോ.. ഞാൻ വരുന്നു.

(രാധച്ചേച്ചിയെ ഒന്നു തുറിച്ചു നോക്കിയ ശേഷം രാഘവൻ ചേട്ടൻ ഡോക്ടറുടെ മുറിയിലേക്ക് കയറിപ്പോകുന്നു.)
(കയ്യിലുണ്ടായിരുന്ന ചായഗ്ളാസ്സ് അടുത്തിരുന്ന കുപ്പയിലിട്ട് കസേരയിൽ നിന്നും കുടയും എടുത്ത് ധൃതിയിൽ അകത്തു പ്രവേശിക്കുന്ന രാധച്ചേച്ചി)


                                                     സീൻ 2
                                                     =====
വേദി: ആശുപത്രി റിസപ്ഷൻ.
കഥാപാത്രങ്ങൾ: രാഘവൻ ചേട്ടൻ, രാധച്ചേച്ചി, കുട്ടി, അമ്മ

(അവിടെ കിടന്നിരുന്ന ബോർഡിൽ ഡോക്ടർമാരുടെ ലിസ്റ്റ് നോക്കിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന രാധച്ചേച്ചി. കൂടെ രാഘവൻ ചേട്ടനും)

രാ.ചേട്ടൻ: ഞാൻ പോയി ഒരു ചായ കുടിച്ചിട്ട് വരാം.

ഭാര്യ: ഇതൊന്നു നോക്കട്ടെ. ഇവിടെതന്നെ ആരെങ്കിലുമുണ്ടെങ്കിൽ ഇന്ന് തന്നെ നമുക്ക് ബുക്ക് ചെയ്തിട്ട് പോകാം.

രാ.ചേട്ടൻ: ഓ.. നീ എന്നെ ഉറക്കിക്കെടുത്തി ചായ കുടിക്കാൻ പോയതാണല്ലൊ അല്ലേ..? എന്തായാലും എനിക്കാരേം കാണണ്ട. എനിക്കൊരു ടെൻഷനുമില്ല.

രാധച്ചേച്ചി: വെർതേ വെല്ലോം പറയാതെ. ഈ ഉറക്കം നിങ്ങൾക്കെവിടെ ചെന്നാലും ഉള്ളതല്ലേ.. നടക്ക്. ഇനി ഇവിടെ നിന്നുറങ്ങിയിട്ട് ചായ കുടിക്കാത്തതോണ്ടാണെന്നു പറയണ്ട.

(രാധച്ചേച്ച്ചിയും രാഘവൻ ചേട്ടനും കാന്റീൻ ലക്ഷ്യമാക്കി നടക്കാൻ തുടങ്ങുന്നു. ബോർഡിനടുത്തേക്ക് വരുന്ന അമ്മയേയും കുട്ടിയേയും കണ്ടു ഇരുവരും നില്ക്കുന്നു)

രാധച്ചേച്ചി: കണ്ടോ?? ഡോക്ടർ എന്തു പറഞ്ഞു?

അമ്മ: (ചിരിച്ചു കൊണ്ട്) ഹാ.. കണ്ടു. കുറെ ടെസ്റ്റ് ഒക്കെ ചെയ്യാൻ പറഞ്ഞു. ഇതെല്ലാം 2 മാസം മുൻപും ചെയ്തതാ.. ഡോക്ടർ പറയുന്നത് ഇവനു ടെൻഷനാണെന്നാ. ഇനി അതിനു ആരെങ്കിലേം കാണിക്കണം.

(തെല്ലൊരത്ഭുതത്തോടെ പരസ്പരം നോക്കുന്ന രാ.ചേട്ടനും രാ.ചേച്ചിയും)

രാ.ചേച്ചി: ഇങ്ങേർക്കും അതെന്നയാ പ്രശ്നം. മക്കളുടെ പഠിപ്പു കഴിഞ്ഞ് ജോലിയൊക്കെ ആയ ശേഷം തുടങ്ങിയതാണത്രെ. അതുവരെ ഒരു പ്രശ്നോമില്ലാരുന്നു.

അമ്മ: (ബോർഡിലേക്ക് ചൂണ്ടിക്കൊണ്ട്) ഇതിന്റെ ആരെങ്കിലുംണ്ടാവും. കാണിച്ചു നോക്കാണ്ടെങ്ങനാ.. ഇടയ്ക്കൊക്കെ വേദന സഹിക്കാനാവാതെ ഭയങ്കര കരച്ചിലാ.. അതു കാണുമ്പൊ സങ്കടം വരും!!

(അമ്മയുടെ തോളിൽ കിടക്കുന്ന കുട്ടിയെ വാത്സല്യത്തോടെ നോക്കുന്ന രാഘവൻ ചേട്ടൻ. അമ്മയുടെ മുടിയിൽ പിടിച്ച് കളിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന കുട്ടി ചേട്ടനെ നോക്കി പുഞ്ചിരിക്കുന്നു.)

(ബോർഡിൽ ശ്രദ്ധയോടെ കണ്ണോടിക്കുന്ന രാധച്ചേച്ചിയും കുട്ടിയുടെ അമ്മയും.
പതിയെ കാന്റീനിലേക്ക് നടന്നകലുന്ന രാഘവൻ ചേട്ടൻ)


                                                     സീൻ 3
                                                     =====
വേദി: ആശുപത്രിയിൽ നിന്ന് പുറത്തേക്കുള്ള വഴി.
കഥാപാത്രങ്ങൾ: രാഘവൻ ചേട്ടൻ, രാധച്ചേച്ചി, കുട്ടി, അമ്മ, വാഹനങ്ങൾ

(അമ്മയുടെ വിരലിൽ പിടിച്ചു കൊണ്ട് നടന്നു പോകുന്ന കുട്ടി. അല്പ്പം പിറകിലായി നടക്കുന്ന രാ.ചേട്ടനും രാ.ചേച്ചിയും. വശങ്ങളിലൂടെ വാഹനങ്ങൾ വരുന്നതു കണ്ടുകൊണ്ട് അമ്മ കുട്ടിയെ കൈ മാറ്റിപ്പിടിക്കുന്നു.)

കുട്ടി: അമ്മേ.. ഈ ടെൻഷന്നെച്ചാന്താമ്മേ?

അമ്മ: അത് മോനേ.. (അപ്പോഴേക്കും അവരെ കടന്നു പോകുന്ന ഒരു കാറിലേക്ക് കുട്ടിയുടെ ശ്രദ്ധ തിരിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്ന അമ്മ അതു ഡോക്ടറുടെ കാർ ആയിരുന്നെന്ന് മനസ്സിലാക്കുന്നു)

അമ്മ: അ.. അത് പോയി. ആ കാർ മോൻ കണ്ടില്ലെ. അതിലുണ്ടാർന്നു.

കുട്ടി: ഡോക്ടർ പറഞ്ഞല്ലോ എനിക്കു ടെൻഷനാന്ന്. അപ്പൊ ഇനി എനിക്ക് ചോക്ളേറ്റ് തിന്നാലോല്ലേ??

അമ്മ: (കടയിൽ നിന്ന് ഒരു വലിയ ചോക്ളേറ്റ് വാങ്ങി കുട്ടിയുടെ കയ്യിൽ കൊടുക്കുന്നു.) ഇതെന്റെ മോൻ കഴിച്ചോട്ടൊ..

(കുട്ടിയുടെ മുഖത്ത് നിറയുന്ന സന്തോഷം കണ്ട് അമ്മ നിർവൃതിയടയുന്നു. ഇരുവരും ചിരിച്ചും കഥ പറഞ്ഞും നടന്നകലുന്നു)

(മുന്നിൽ നടന്നു പോകുന്ന കുട്ടിയെ അത്ഭുതത്തോടെ നോക്കിക്കൊണ്ട് രാധച്ചേച്ചിയോട് രാഘവൻ ചേട്ടൻ)

രാഘവൻ ചേട്ടൻ: എന്നാലും ഇവനെന്തായിരിക്കും ഇത്ര വല്യ ടെൻഷൻ??

(വാക്കുകളിലെ പരിഹാസം മനസ്സിലായെന്ന വണ്ണം രാധചേച്ചി ഉറക്കെച്ചിരിക്കുന്നു. ഇരുവരും സ്ക്രീനിൽ നിന്നും നടന്നകലുന്നു)

                              *******************************************

സമർപ്പണം

ഒരു ബ്ലോഗറാകണമെന്നുള്ള, കാലങ്ങളായി മനസ്സിൽ കൊണ്ടുനടക്കുന്ന അടങ്ങാത്ത ആ അഭിവാഞ്ഛയ്ക്കു മുന്നിൽ..

എഴുതാനുള്ള ആഗ്രഹമുണ്ടായിരുന്നിട്ടും ഇത്രനാളും എന്നെ അതിൽ നിന്ന് പിന്തിരിപ്പിച്ചിരുന്ന, സ്റ്റാർട്ടിങ്ങ് ട്രബ്ൾ എന്ന പേരിൽ ഞാൻ ഓമനിച്ചു വിളിച്ചു പോന്ന എന്റെ അലസതയ്ക്കു മുന്നിൽ..

എന്റെ ജന്മസിദ്ധമായ മടിയെ പോലും വെല്ലുവിളിച്ചു കൊണ്ട് എന്നെ ബ്ലോഗറാക്കാൻ വേണ്ടി തികച്ചും അപ്രതീക്ഷിതമായി കടന്നുവന്ന ഏകാന്ത നിമിഷങ്ങൾക്കു മുന്നിൽ..

വായിക്കുംതോറും എഴുതാൻ എന്നെ പ്രേരിപ്പിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന അനേകായിരം ബ്ലോഗുകൾക്ക് മുന്നിൽ..

ഇതു ഞാൻ എഴുതിയാൽ വായിക്കാൻ ആരെങ്കിലും ഉണ്ടാകുമെന്ന് എനിക്ക് തോന്നിപ്പിച്ച ജീവിതാനുഭവങ്ങൾക്ക് മുന്നിൽ..

എന്തിനും ഒരു തുടക്കം കുറിക്കാൻ എനിക്ക് ഗ്രീൻ സിഗ്നൽ തരാനായി വരുന്ന, പുറത്ത് ഇപ്പോഴും പെയ്തൊഴിയാതെ നിൽക്കുന്ന മഴയ്ക്ക് മുന്നിൽ..